Web 2.0, herken je die term nog? Is iets meer dan 10 jaar oud nu en staat voor een interactiever internet. Een internet waar je niet alleen maar download maar waar uploaden minstens zo belangrijk is. Wikipedia is er door mogelijk gemaakt. En later natuurlijk nog veel meer met Youtube, Facebook, Twitter, LinkedIn als voorbeelden van enkele hele grote toepassingen.
Web 2.0 staat daarmee ook voor het delen en verspreiden van kennis en ervaringen. Stel een ‘hoe’-vraag aan Google en je krijgt suggesties in woord en/of beeld. Voor iedereen beschikbaar met een internet aansluiting. En als je ‘hoe’ vervangt door ‘how’ dan krijg je antwoord van de hele wereld. Technologie, de bereidheid om te delen en de menselijke behoefte om tot onderscheiden, hebben de barrières weggenomen om te zorgen dat dit nu allemaal kan. De wereld is nu grenzeloos, plat, kent geen muren meer. Een nieuwsgierig individu weet zijn weg te vinden in de wereld die van netwerken aan elkaar hangt met het WWW als overspannend geheel.
Hoe anders werken we samen in organisaties. Daar bestaan die muren nog wel. Daar hebben we moeite om kennis te ‘downloaden’ van onze collega’s. Daar ‘uploaden’ we niet zomaar onze nieuwste ervaringen en inzichten. We hebben al moeite om te weten wat anderen voor expertise hebben. Waar de wereld plat is, telt een organisatie nog ontelbare muren, lagen en kokers. Dezelfde mensen die zich op hun werk aan deze ordening conformeren, vinden in hun vrije tijd moeiteloos contact met de rest van de wereld.
Hoe lang blijven organisatiewerkers zich conformeren?
Wat gebeurt er als de mensen binnen organisaties zich gedragen als netwerkers?
Wat ontstaat er als mensen binnen organisaties gebruik maken van LinkedIn of Facebook? Dat gaat een paar stappen verder dan een intranet dat als prikbord of naslagwerk is ingericht.
De mogelijkheden lijken eindeloos. Wat zijn jouw ervaringen? En welke kansen zie je?
Leave a Reply