Nuts 1, by Steffen Zahn
Je baas had een idee dat eigenlijk een opdracht was. Of je een notitie wilde schrijven, voor de directie. Uiteraard deed je je best. Je overlegde, stemde af, haalde de deadline en zorgde dat alles voldeed aan het handboek ‘hoe schrijf ik een goede notitie’. Zelfs op de lay out was weinig aan te merken.
De directie heeft de goede gewoonte om de schrijver van een notitie uit te nodigen tijdens de bespreking ervan. Je verheugde je op deze mogelijkheid om te laten zien waartoe je allemaal in staat bent. Niets van dat alles. Het begon al met het idee om jouw werk pagina voor pagina te bespreken. Tja, als je mensen de gelegenheid geeft, is er altijd wel iets op te merken. Het aantal detailopmerkingen groeide en groeide. Op driekwart van jouw verhaal was de tijd op. De voorzitter schudde nog snel een procedurevoorstel uit zijn mouw maar jij was al lang afgehaakt.
Het kan natuurlijk anders:
- Laat je baas zich committeren aan jouw notitie (dan sta je niet alleen)
- Inventariseer eerst de algemene indruk (dan weet je hoe de wind waait)
- Bespreek de rode draad (dan krijg je een gevoel bij de argumenten die iedereen belangrijk vindt)
- Focus op de conclusies, aanbevelingen en de vervolgstappen (daarmee stuur je de bespreking naar een resultaat)
- Inventariseer detailopmerkingen buiten de bespreking om (laat mensen mailen of vraag of je hun exemplaar mag lenen)
- Voor gevorderden: maak een samenvatting met beslis- en discussiepunten (daarmee bepaal jij de focus van het gesprek)
Zo kom je in de positie waarin recht wordt gedaan aan jouw bijdrage en waar resultaat gegarandeerd is.
Leave a Reply