Ik vergader niet, dus ik besta niet

Binnen een collectief van adviseurs is altijd wel een plekje voor iemand die ‘in is voor iets nieuws’ of ‘in between jobs’. Zo stond onze deur ook open voor Pieter. Pieter was directeur geweest en moest vertrekken ‘vanwege een verschil in inzicht over het te voeren blablabla’. De eerste tijd na zijn onverwachte vertrek had Pieter een goede dagbesteding aan de rechtzaak om zijn toekomst financieel veilig te stellen. Vanaf het moment dat de rechter startte met broeden op zijn uitspraak, hield Pieter bij ons kantoor.

Het was wennen voor Pieter. Hij was gewend om ’s ochtends een stapel papier aan te treffen. Bovenop had zijn secretaresse de Outlook agenda voor die dag gelegd. De rest van het pakket bestond uit vergaderstukken waar Pieter in de loop van de dag iets van moest vinden. Wij hadden wel een kantoor in de aanbieding en hij mocht een secretaresse lenen, maar de rest moest hij zelf doen. Het grootste probleem had hij met zijn agenda. Die was namelijk leeg. Waar alle goeroes op het gebied van timemanagement Pieter’s agenda als voorbeeld zouden stellen, was Pieter ontevreden. Zijn agenda had meer dan 20 jaar vol gestaan met afspraken en vergaderingen. Vergadering die in de meeste gevallen door anderen waren gepland.

Pieter kwam graag bij ons. We maakten samen plannen, hebben samen aan een paar opdrachten gewerkt. Uiteindelijk is Pieter toch weer als directeur aan de slag gegaan. Hij miste de hectiek, de overvolle agenda, zelf trekken aan touwtjes en de vele vergaderingen. Als directeur had hij zijn bestaan weer terug.